بیهوده تلاش می کنم و پای میزنم

شاید که سرنوشت

کنون جایِ دیگری است

نمی دانم اَش کجا

اما به هر کجا که رَوَم

جایِ بهتری است.

بیهوده تلاش میکنم

تا برسانم خود را به سرابی

به مقصدی.

می گذرم از میانِ درختانِ پرشکوفه

از میانِ عطر هایِ یاس

اما نگه نمی کنم و پای میزنم

غافل از اینکه زندگی

همین درختانِ پرشکوفه است

وین عطر هایِ یاس…

باید بایستم

گاهی نظر کنم به سَر و رویِ زندگی

ریه هایَم پُر کنم از عطر و بویِِ گُل

دارد زمانِ دل از دست می رود

بنگر زمانه چه سرمست می رود!

و نه!

دیگر نَنهَِم پای در رکاب

و نَشِتابم بیهوده به ناکجا

کاین عطر و بویِ خوش

این رنگ هایِ هزار پارۀ شکوفه ها

رنگِ زندگی است.

وین آوایِ دلکشِ هزاران پرنده است

کآهنگِ زندگی است…