ادب و اندیشه، نتیجۀ سکوت و تفکّر و تخیّل است و تفکّر و تخیّل، مُنتَج تَعَمُّق و تَعَمُّق نیز حاصلِ تمرکز.

هیچ جمع و جامعه و اجتماعی سبب سازِ تمرکز نیست، و اصولا حاصلِ جمعیّت، پَریشانیِ فکر است. خاصیتِ جمع، همرنگ سازی است. همرنگ که شدی، سازِ موافق که زدی، به سانِ سیل، تو را می بَرَد به مقصد و مقصودِ خویش، نه جایی که تو خواستارش هستی. ادب پروری کارِ جمع نیست. ژِنِ جمع، تهییج، همگرایی و هم افزایی است.

ادب و اندیشه، هیچگاه ماحَصَلِ جمع و جمعیّت نبوده و نیست. تقریبا تمامیِ آثار پر ارزشِ ادبی، برآمده از تنهایی و سکوت است، جایی که می توان تمرکز داشت، فکر کرد، تعمُّق و تخیُّل را به کار انداخت و به بازی گرفت.

و چُنین است ماحَصَلِ تنهایی هایِ خود ساخته و خود خواسته.

Sartrouville

20/Fev/2017