زمانی که سال گذشته مانوئل ولس طی سخنانی اعلام کرد که ما در جنگ هستیم و این عملیات تروریستی نشانه اعلام جنگ است، بسیاری از سیاستمداران با تندی پاسخ او را دادند و شاید حتی برخی نیز به او خندیدند. اما، هرچه زمان گذشت، مردم و سیاستمداران، بیشتر به درستی گفتار او پی بردند تا امروز که رسما اعلام جنگ میکنند چون اصول ارزشی فرانسه مانند دموکراسی و لائیسیته را در خطر میبینند.

اروپا، بالاخص فرانسه ، آرام ….آرام …آرام …. پای در جنگی میگذارد که سال ها پیش از این و با اعمال روش هایی دیگر میبایستی آغاز میشد.

اشتباهات متعدد استراتژیک سیاستمداران فرانسه و اروپا طی دهه گذشته سبب بروز چنین مشکلی شد. در این نوشتار، به چند نمونه به صورت کاملا مختصر اشاره میکنم.

1 – عدم شناخت کافی در مورد اسلام و تاریخ اسلام و نحوه شکل گیری و گسترش این دین. سران دولت فرانسه و کشورهای اروپایی هنوز نمیدانند که خشونت، خونریزی، تجاوز و ترور در بطن اسلام نهفته است و تمامی مسلمانانی که سرسختانه مصر به اجرای تمامی قوانین و مقررات شریعت اسلام نظیر حجاب، نماز، روزه و…. هستند، به صورت بالقوه قابلیت تبدیل به یک تروریست تمام عیار را دارند چرا که جهاد در راه خدا در مقابل کفار و مشرکین جزو اصول اساسی شریعت اسلام است و جهاد گران و قاتلان کفار و مشرکین ، شهید محسوب شده و جایشان در بهشت است : و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون .

2 – سهل گیری در ورود و سخت گیری در خروج مسلمانان. راه ورود مسلمانان سوریه باز گذاشته شد و از خروج جوانان تند رو و پیوستن آنان به داعش جلوگیری شد. به موازات آن ، هواداران و جهادگران داعشی همراه دهها هزار مسلمان سوری وارد اروپای غربی شدند بی هیچ مانع و کنترل سابقه ای. گردانندگان سیاست اروپا باید میدانستند که یکی از بهترین راه های نفوذ در هر سیستمی ایجاد هرج و مرج و ازدحام ( chaos ) است و این دقیقا کاری بود که داعش انجام داد و با استفاده از این استراتژی، نیروهایش همراه با پناهندگان و جنگ زدگان سوری با استقبال گسترده و بی سابقه ای وارد خاک اروپا ( بخوانید دشمن) شده و بدون هیچ کنترلی داخل جامعه پراکنده گردیدند. نگاهداری اینگونه مهاجران داخل کمپ ها بهترین راه کنترل آنان بوده و هست.

3 – کنترل شهرهای بزرگ سبب پراکنده شدن نیروهای جهادی شده و استراتژی و تاکتیک های آنان را تغییر داده است. از این پس، همانطور که قابل پیش بینی هم بود، شاهد فعالیت های تروریستی در شهرهای کوچک و حتی روستاهای دورافتاده که کنترل بسیار کمتری در مورد آنها اعمال میشود خواهیم بود.

4 – نبرد با داعش توسط نیروهای ارتش و پلیس، همراه با نیروهای اطلاعاتی، گرچه تا حدی موثر خواهد بود اما طبیعت این نبرد چیز دیگری است، جنگی است نا متقارن.

پلیس و ارتش فرانسه  گرچه بسیار کارآزموده، مجهز و قوی است اما هنوز قابلیت خود را در جنگ های نا متقارن نیازموده است. قدرت جنگی نیروهای نظامی فرانسه، دقیقا چیزی است که داعش از برخورد مستقیم با آن اجتناب میکند و دامنه جنگ را به لحاظ جغرافیایی چنان پراکنده میسازد که نیروهای نظامی و انتظامی فرانسه نتوانند میدان و جبهه خاصی را برای نبرد مشخص کنند و در نتیجه، کارآیی سخت افزاری خود را از دست میدهند و خواهند داد. گسترش مرزهای جغرافیایی نبرد و مشخص نبودن نقاط مورد تهاجم و تبدیل آن به یک نبرد نا متقارن ، عملا توان نظامی نیروهای کلاسیک را به صفر میرساند. نکته قابل تامل و بسیار مهم اینجاست که سیبل های داعش، نیروهای نظامی و پلیس  و افراد مسلح نیست. آنان بعلت ناتوانی در مقابله با نیروهای مسلح، مردم عادی و غیر مسلح را نشانه رفته اند، کاری که به موازات محو، کاهش بازده  و از دور خارج کردن توان نیروهای مسلح، با ایجاد ناامنی در سطح جامعه و به هراس افکندن مردم عادی و در نتیجه با ایجاد آشوب و هرج و مرج در ابعادی وسیع و در محدوده جغرافیایی بسیار گسترده، بتوانند به اهداف خود دست یابند. از سوی دیگر دولت فرانسه در اقدامی پارادوکس گونه ، تصمیم به ایجاد گارد ملی ، افزایش نیروهای پلیس و نظامی و کنترل بیشتر شهرها و نقاط حساس گرفته است، باید توجه داشت که حضور گسترده و محسوس نیروهای نظامی و پلیس، خود به خود سبب افزایش احساس هراس و ناامنی در بطن جامعه میشود. باید صادقانه پذیرفت که  تا اینجای کار نیز داعشیان در ایجاد عصبانیت ، آشوب و بلوا و اختلاف در میان سیاستمداران و تولید بدبینی در مردم عادی نسبت به دولت و توان آن در مقابله با پدیده ترور، موفق بوده اند. انتقاد مردم در کوچه و خیابان از عدم توان دولت در مبارزه با تروریسم و نگاه بدبینانه و شکاک آنان در مواجهه با مسلمانان و نیز چهره های عصبانی و درهم مانوِئل ولس و فرانسوا اولاند  پس از حمله تروریستی به کلیسا و سر بریدن یک کشیش، موید این مدعا است.

آقای رئیس جمهور ! آقای نخست وزیر! آقایان سیاستمدار! داعش در سوریه و لیبی و عراق نیست. زیستگاه داعش بیخ گوش من و شما است. داعش در وجود یکایک مسلمانان متعصب فرانسه و اروپا است. داعش را در بیابان های عراق و کوهستان های سوریه جستجو نکنید. داعش را باید در تمام کوچه پس کوچه های شهرهای زیبای فرانسه و اروپا یافت. داعش را باید زیر روسری های محکم بسته زنان و ریش های تا سینه بلند مردانی جستجو کرد که سرسختانه پایبند احکام شریعت اسلام اند. آقایان ! برخوردهای دموکراتیک و سخن گفتن از دموکراسی در برخورد با کسانی که جز کلام الله و دستورات دینی و جهاد فی سبیل الله و بهشت و … چیزی نمی فهمند و زبان دیگری نمی دانند، جامعه مدنی را به ناکجا آباد خواهد برد. باید بفهمیم که با هر کسی باید به زبان خودش سخن گفت، به تنها زبانی که می فهمد.

آقای اولاند! آقای ولس!  داعش، تنها یک نام است، نام گروهی که میتواند هر لحظه تغییر کند یا نابود شود. دشمن شما، دشمن ما، دشمن جامعه دموکراتیک و مدنی، ریشه در خاستگاه  داعش دارد.