باز باران

می زَنَد  بَر شیشه های اَم

شاخه ها  و ریشه های اَم

بَر زمینِ خُشک و بی بَر

بر دل و اندیشه های اَم

بر جُمود و خستگی ها

بر دل و یخ بستگی ها

لیک، می ترسم ز باران

تَرسَم آخِر پاک گردد

یاد ها  و التهاب اَم

لحظه هایِ اضطراب اَم

آن تپش هایِ دل اَم را

پایِ مانده در گل اَم را

تَرسَم آخِر پاک گردد

برف ها و ردِّ پاها

کاو بَرَد من را و دل را

تا کجا و تا کجاها

با بخارِ شیشه های اَم

طرحی از دل می کشیدَم

طرحی از دلدادگی ها

خَنجر و دل می کشیدَم

باز باران شست

رَدِّ پا و نقشِ دل را

آن همه دلدادگی ها

پایِ آغشته به گِل را

من هنوزَم

با نگاهی پشت شیشه

منتظر مثل همیشه

باز باران

باز باران …

Sartrouville

21/Dec/2016