باز باران
می زَنَد بَر شیشه های اَم
شاخه ها و ریشه های اَم
بَر زمینِ خُشک و بی بَر
بر دل و اندیشه های اَم
بر جُمود و خستگی ها
بر دل و یخ بستگی ها
لیک، می ترسم ز باران
تَرسَم آخِر پاک گردد
یاد ها و التهاب اَم
لحظه هایِ اضطراب اَم
آن تپش هایِ دل اَم را
پایِ مانده در گل اَم را
تَرسَم آخِر پاک گردد
برف ها و ردِّ پاها
کاو بَرَد من را و دل را
تا کجا و تا کجاها
با بخارِ شیشه های اَم
طرحی از دل می کشیدَم
طرحی از دلدادگی ها
خَنجر و دل می کشیدَم
باز باران شست
رَدِّ پا و نقشِ دل را
آن همه دلدادگی ها
پایِ آغشته به گِل را
من هنوزَم
با نگاهی پشت شیشه
منتظر مثل همیشه
باز باران
باز باران …
Sartrouville
21/Dec/2016