این دلِ  دیوانه  را، دلبرِ جانان  خوش  است

فصلِ بهاران شده، بوسه  فراوان خوش است

هَر دَم  از این  باغِ  تو، عطرِ  گُل  و  نسترن

نرگسِ مستانه  را،  بادِ  بهاران خوش است

پنجه به موی اش  زنی ، گاهِ  قَدَم های  او

راهیِ بُستان شدن، دردلِ باران خوش است

قصدِ گُل  و سبزه کُن، شادی  و لبخنده  کن

در دلِ این گُلسِتان، خندۀ  یاران خوش است

گر  که  زِ  جانِ  جهان، جور  و جفا  دیده ای

دستِ دُعا بَر سَما، درطلبِ جان خوش است

یارِ  غریبان  مَشو!  اسبِ  سِتَم  را  مَران!

هر قَدَمِ  زندگی، در بَرِ  پیمان خوش است

09/May/19

Sartrouville