بِشکُفتۀ  سودایِ  منی  همچو  بهاری

در آن نگه و چَشمِ تب آلوده چه داری؟

رفتم  که  گریزم   زِ  تمنّایِ  وصال اَت

امّا به چه سوئی؟ که تو شاهینِ شکاری

گفتی که صبوریِّ  مرا  پیشۀ جان کُن

گفتم  خبر  از  این  دلِ  دیوانه  نداری

هان اِی  صنما! گوشۀ چَشمیّ و نگاهی

حالی که نمانده  به  دلم صبر  و  قراری

عمرم به سر آمد  به  امیدی که  در آید

آن  لحظه که  با من  بِنِشینی به کناری

زخمی  به  دلم  مانده  زِ بیدادِ  رقیبان

امّا  چه  کنم؟  شهرۀ  آفاق  و  دیاری

با  این همه  افسونگری  و  چهرۀ  زیبا

پیمان  شکنی  آفتِ  این عاشقِ  زاری

19/Mar/2019

Sartrouville