گاهی

بِنِشین  و نگاهی  به  یار کن

گاهی

نظر به این خسته دلِ بی قرار کن

روزگار

گر کامِ تو نداد

گر با دل اَت نَساخت

گر سازِ خود مخالفِ با روحِ تو نَواخت

نفرینِ دل  بَر سِتَمِ  روزگار کن

بِنشین و بَر تارِ دل اَت زَخمه ای بزن

با هر ترانه ای

با شعری و غزلِ عاشقانه ای

شِکوِه از فُرقَتِ خود با نِگار کن

گاهی

به یک نگاه

به نگاهی زِ دو چَشم وحشیِ سیاه

با رشته هایِ مویِ سیاه و همچون کَمَندِ یار

دل را به دار کن!

Sartrouville

15/Nov/2016