مَرو  از دیارِ  عاشق  که  جَفا  گناه  باشد

که همه امید عاشق، به یکی نگاه باشد

خَمِ  طُرّۀ  سیاه اَت  فِکَنَد شَرَر  به  جانم

سَرِ زُلفِ عَنبرین بِه که چُنین سیاه باشد

صَنَما  سیاهِ  زُلف اَت زِ دو دیده ام مَپوشان

که به  زیرِ چترِ  زُلف اَت، چو مرا پناه  باشد

موجِ گیسویِ سیاه اَت، چو سیاهیِ شبانگه

رُخِ  زیبا  و  سپیدَت،  که  چُنان  پِگاه  باشد

قدح و پیاله گیر و قدمی به چَشمِ من نِه

مِی و پیمانه و مستی، که مرا به راه باشد

Sartrouville

02/Nov/2016