دلی  به  خاطرم  آمد  که  مبتلایِ  تو بود

که هرچه بر سَرَش آمد غم و بلایِ تو بود

سکوتِ  هَمچو فغان  و لبانِ بسته خَمُش

سرود و نغمۀ زیبا، دَم و صَلای  تو بود