بهتر آن بوده  که حرفی نَزَنَم  از  دلِ  ریش

بهتر آن بوده که جایی نَبَرَم این غمِ خویش

بِگُذارم  قفسِ  سینه   بِمانَد   همه  عُمر

و به  بیگانه  نگویم  زِ درونم  کم  و  بیش

که چگونه  نَفَسم  گرمِ  به سرمایِ  دلی

تا  که  بیگانه  نداند که پَری  رفته  زِ پیش

باید  عُمری  بِکِشَم  کولۀ   این  بارِ  گران

این تنِ خستۀ* دلدار و دلِ خسته زِ نیش

*خسته = زخمی

Sartrouville

12/Mars/2017