بهتر آن بوده که حرفی نَزَنَم از دلِ ریش
بهتر آن بوده که جایی نَبَرَم این غمِ خویش
بِگُذارم قفسِ سینه بِمانَد همه عُمر
و به بیگانه نگویم زِ درونم کم و بیش
که چگونه نَفَسم گرمِ به سرمایِ دلی
تا که بیگانه نداند که پَری رفته زِ پیش
باید عُمری بِکِشَم کولۀ این بارِ گران
این تنِ خستۀ* دلدار و دلِ خسته زِ نیش
*خسته = زخمی
Sartrouville
12/Mars/2017