به مناسبت سال 1393 : سالِ اقتصاد ِمُقاومتی

یادم آیَد در ابتدا می گفت
کایّهالنّاس ! اقتصاد مالِ خَر است
اَرمَغانَم برای خلق خدا
عزّت است و باقی اَش ضرر است

رویِ دریایِ نفت خوابیدیم
آب و برق و زمین ، مجّانی است
غافل از آنکه زاین همه ثروت
سهم ما و شما دو چَشمِ تَر است

او همی گفت کاو به پشتوانۀ ما
می زَنَد بَر دهانِ دولت و شاه
در پیِ سال ها نفهمیدیم
نسبت ما به او چو ریشه و تَبَر است

دَم همی زد زِ دولتِ آزاد
دولتی پُر زِ مهر و اندیشه
لیک اندیشه را بداد به تیغ
فکر می کرد دورۀ حَجَر است

دولتی ساخت پُر زِ جَهل و فریب
تکیه بَر جایگاهِ فکر و اندیشه
داد بر دستِ اهرمن خویان
آنکه می گفت سینه اَش سِپَر است

تیشه بر ریشۀ بهاران زد
خشم و کینه به جایِ مهر نِهاد
ملّت امّا بدین خیال و امید
کاین همه حاصل اَش ، بار و بَر است

پس از او رهبریِّ فرزانه
بهر هر سال نامِ خاص نِهاد
عکسِ آن رهبر عظیم الشّان
کاو همی گفت اقتصاد مالِ خَر است

این یکی گفته در جهانِ نوین
اقتصاد واجب است در اسلام
هرکسی کاو نَدانَد این مطلب
جاهل ازاقتصاد و بی خبر است

لیک، اقتصادِ ما مقاومتی ست
از برای ملّتی لُخت و پَتی ست
همچو شاهان با کباب و رباب
بهر ما ، تحریم ها بی خطر است

سویِ دشمن فشار می آید
بختِ بد چون قطار می آید
هرچه گوئیم ما شکر خوردیم
نَشنَوَد خصم، چونکه کور و کر است

لیک بشنو کلامِ ملّتِ ما
کاین چنین در جوابِ رهبر گفت:
باش تا صبح دولت اَت بِدَمَد
کاین هنوز از اِشارَتِ سَحَر است.

بیستم اسفند یکهزار و سیصد و نود و دو خورشیدی