سقفِ آرزوهای اَت که پائین باشد، خیلی زود دست می سایی به سقف اَت، بَعد می رَوی گوشه ای اختیار میکنی و باقیِ عمر را با لذّت آن سَر می کُنی.

سقفِ آرزوهای اَت که پائین باشد، یک عمر در بادِ پیروزی های گذشته اَت می خوابی و با تصویر سازی، رویایِ شبانه را جایگزین حقایقِ روزانه می کنی.

سقف آرزوهای اَت که پائین باشد، تاریخ را به حال منتقل می کنی و هنوز رُستَمِ دَستانی با همان کَبکَبه و دَبدَبه.

و این است حکایتِ زندگیِ ما آدم هایِ کوتاه سقف.