سهراب!

تو  زِ من می پُرسی

خانۀ دوست کجاست؟!

وه عجب!

خانۀ دوست، دل و جانِ من است

سال هایی است که مهمانِ من است

کوچه باغِ دلِ من، خانۀ دوست

او به زندانِ دل اَم مَحبوس است

و هنوزم  نِگَه اَت در پیِ اوست؟!

قدمی مانده به گُل

بنشین!

گوش بسپار به آوایِ دل اَم!

تپشِ قلب مرا می شنوی؟

خانۀ دوست همین نزدیکی است

آری آری سهراب!

دلِ من خانۀ اوست

Sartrouville – 05/07/2016