آمارها نشان از ابتلای دست کم 85 هزار نفر در سال به بیماری سرطان دارد که حدود 55 هزار نفر آنها جان خود را از دست می دهند و این آمار همچنان رو به افزایش است.

مطابق گفته وزیر بهداشت، از هر صدهزار نفر، 132 نفر در ایران مبتلا به سرطان هستند. طی چند ساله گذشته نیز، جامعه ایران به عزای بزرگانی نشست که در اثر ابتلا به سرطان درگذشتند و هنوز هم  نام آورانی که با سرطان دست و پنجه نرم میکنند.

اما؛ آنچه در جامعه کنونی کشور جلب توجه میکند، پدیده ای است به نام “سکوت” که هر روزه تعداد بیشتری قربانی میگیرد.

تعامل در جامعه کنونی، مبدل گشته به رابطه ای یک جانبه که یک سوی آن مردمند و سوی دیگر مطبوعات و رسانه های دیداری و شنیداری که یا از بودجه دولتی و بیت رهبری تغذیه میشوند و یا آنچنان در معرض سانسور قرار میگیرند که محتوای خویش از دست میدهند و تنها صفحه و ستون پر میشود و نمایشی قدیمی و نخ نما، که آنچه منتشر میشود، نه روزنامه، که زورنامه است و روزی نامه . و مردم نه گوش میسپارند و نه میخوانند ، که فقط میشنوند و میبینند، تهی از پاسخ و واکنش.

چون آتش زیر خاکستر، روزه سکوت گرفته اند، نه آوای اعتراض، که در فضایی این چنینی، سکوت، خود نشانه فریاد است.

جامعه ایران را، نه سونامی سرطان، که “سونامی سکوت”  فرا گرفته، موجی که هر روز بیشتر قربانی میگیرد؛ اما، بی شک، قربانیان نهائیش عاملان سکوت اند.

سونامی سکوت را چاره کنیم …