چه خوش آمدی به خوابم که چو تشنه در سرابَم

بِگُشایم اَت  دهانَم   بِدَهی   سَبویِ   آب اَم

ز سپیده  تا  به  شامَم  شده  آرزویِ  خامَم

که چو دیده هَم گذارَم گُذَری دمی به خوابَم

به شب اَم سَحَر نیابی  چو به  رویِ من  نَتابی

که تو نورِ شامگاهی  به  شبان  چو ماهتاب اَم

تو بخوان چو می نِگارَم که چو واژه بی قَرارَم

که به  نامِ  تو گُذارَم   سَرِ  سَطرِ  هر کتابَم

به حیاتِ وجان من چون، چودرونِ قلبِ من خون

تو شرابِ  صاف و سُرخی  و چو  خمرۀ  شرابم

چه  هراسِ  مستِ  باده؟  که  تو در کنارِ مایی

چو فرشته دست گیری که چو مستِ مِی خرابَم

بِشِنو  طنین  جان اَت، و  صدایِ  عاشقان اَت

که به دستِ خستگان اَت  زده زخمه  بر رُبابم

همه حسرت اَم به دل شد که به یادِ روزِگاران

به  نگاهِ  عاشقانه  چو  زمانۀ   شَباب اَم

صَنما  گَهی  نگاهی ، به  منِ   فُتاده  رحمی

و به حال و روزِگارم و به عُمرِ چون  حُبابَم

تو  بیا  نِشین  کنارَم  که  تو دشتِ لاله زارَم

همه  آرزویَم  آن  بُد،  که  کنی چُنین  خِطابم

به جلال و نورِ یزدان، که چوخوانیَم دِهَم جان

نَبُریده ام  زِ  پیمان، زِ سُلالۀ   صَحاب اَم

08/07/2019

Sartrouville