شعر و ادبیات

بَر چُنین آشُفته حالی بی گُمان باید گریست از ملال و غُصّه ها تا پایِ جان باید گریست   گَـر گـدایان با سِـتَم مـال و منـال اندوختند از جفا و جور و این دردِ نَهان باید گریست   زآنکه دزدان […]

روزِ نو هَمرَهِ میلادِ بهار آمده است سُنبُل و یاسَمَن و غُنچه به بار آمده است سبز شد آن همه خشکیده درختان و زمین فصلِ وَرد و چمن و فصلِ شکار آمده است باد و باران و فَریباییِ گُل هایِ […]

جامعه ای داریم صفر و صدی، دو قطبی، که یا سیاه می بیند و یا سپید. در چنین جامعه ای هیچ عددی بین صفر و صد وجود ندارد و هیچ طیفی از نور، میان سپید و سیاه. آدم ها را […]

روزِ نو گشت و روزگاری نو غم  نباشد  که  غمگساری  نو کهنه  شد  کسب  و  کار قدیم هر که دنبالِ  کسب و  کاری نو زینتِ  چَه چَهِ  هَزاران  شد گُلسِتان اَت  به  نو بهاری  نو زنده  گردیده  وقتِ  بهار هر […]

فصل دلگیرِ خزان اَم طی شد، پِیِ زردی و غمِ پائیزی، برف و سرمایِ زمستان آمد، فصلِ دلسردی و بی جانیِ ما، نَفَسِ سرد و زمستانیِ ما، به سَرَم حسرت بُستان آمد. امّا، تو بخواب، و به تعبیر به رؤیایِ […]

دلبرِ  طنّاز،  کجا  می روی؟ همدمِ همراز، کجا می روی؟ با تو به  والاییِ  گردون رسَم ای  پَرِ  پرواز، کجا می روی؟ چَه چَهِ  افسونِ  هَزارانِ  من! خُسروِ   آواز،  کجا  می روی؟ سازِ دلم  کوک به آوازِ توست زخمۀ هر […]

به  پشتِ  میلۀ  زندان  زِ  ناله ها  مُردیم زِ جورِ حاکمِ  نادان  چه  غُصّه ها خوردیم صدایِ  مردمِ   آزاده  در  گَلو   خشکید به  عُنفوانِ  جوانی  چه  زود  پَژمُردیم به خواب، پَرتوِ  خورشید و  نور می دیدیم نِگر که  در دلِ […]

تا که  پامالِ  ستم هایِ  حریفان  نشوی پای در  راه  بِنِه  تا که  پشیمان  نشوی پشتِ هر خصمِ وطن خاک نِما تا زین پس شاهد و وارثِ  یک  کشورِ  ویران  نشوی   08/Dec/19 Sartrouville

همه در خواب و مَرا ذهنِ فراموشی نیست مَر زَبان را چه کنم؟ قدرتِ خاموشی نیست زخمه  بر  تارِ  دل  و  نغمۀ  بیداری  خوان خُفته  بیدار  نِما، دورۀ  بی هوشی نیست   09/Jan/20 Sartrouville

این برگ و بارِ جَنگی و زین اَت برای چیست؟ تیر و  کمان  و دَرقِ  وزین اَت  برای  چیست؟ گفتید  که  آفاق  پُر  از  مِهر  می کنیم این  انزجار و نفرت  و کین اَت  برای چیست؟ آبادِگان  و  خانه  چه […]

دستی که به خونِ مردمان آلوده ست آیا بِتَوان  گفت  که انسان  بوده ست؟ همواره  چُنین  بوده  ولی  خصلتِ او در ظُلمتِ  ظالمانه  پنهان  بوده ست هر چند  بِگُفتا  که  قلم  آزاد  است خَصمِ  قلمِ  شاعرِ  دیوان  بوده ست از  […]

روحم  از این سراچۀ  ویرانه  خسته است کارم  زِ شور و حالِ  جوانی  گذشته است چون شاخه هایِ خشک و پریشان وغمزده در انتظارِ  بارِشِ  باران  نشسته  است چَشمی  چگونه  بر تَن  رنجور و ناتوان؟ کاین رشته هایِ نازک عمرَم […]

تو دهان بر گِلِه بُگشای، صدایَت با من بالِ  پرواز رها  ساز،  هوایَت  با  من همچو آرَش به بُلَندای، کمان  برگیر و خَصمِ بدخواهِ وطن باش، خدایَت با من   13/Dec/19 Sartrouville

از  پریشانیِ   او  خانه ام  آباد  نشد مرگ بر! گفتَمَش و مُنجیِ  بیداد نشد بد  نخواهیم  زِ بَهرِ  همه  آحادِ  جهان از  عزایِ  دلِ  آنها  دلِ مان   شاد  نشد کهنه  اَبری  سِپَرِ  این  همه  اختر گردید در  دلِ  وادیِ  ظُلمت، […]

خُرَّمی در جهان نمی بینیم شادیِ  مردمان  نمی بینیم بس بدیدیم  آه و ناله  و غم حالِ خوبِ کَسان نمی بینیم زیرِ  شلّاقِ  روزگارِ  شداد شعری ازعاشقان نمی بینیم تَلّی  از نَعشِ  کُشتگان، حتّا یاوری  نیمه جان  نمی بینیم (سبزسَر)هایِ […]

حال و روزِ زندگی مطلوب نیست حالتِ  ایرانَم  اصلاً  خوب  نیست هر  زبان  بسته،  قلم  بشکسته اند پاسخِ  مَردُم  بجز سرکوب  نیست   02/Dec/19 Sartrouville

ای  سَراپایِ  تو  از  کینه  و  نفرت  لبریز! دست کوتاه ازاین خاک وازاین مُلکِ عزیز! گویَم  امروز  تو  را  موعظه  و اندرزی از دَمِ  خشم  و زِ خونخواهیِ مردم  بُگریز!   25/Nov/19 Sartrouville

دستی  به  سر گرفتیم  با  یادِ هم قطاران چَشمی  به  رَه  گشودیم  در انتظارِ  یاران رفتند وخفته درخاک، مائیم و قطره  دَمعی جاری شود  زِ چَشمان چون سیلِ نوبهاران   24/Nov/19 Sartrouville

سبزه  برگی  بُدَم  ستم  دیده برگ خشکی به شاخه چسبیده مضطرب  از  نسیم پائیزی وَه چه ا فتادنِ غم  انگیزی زرد  و  اُفتاده  و  چروکیده از جفایِ  زمانه  خشکیده بادِ سردی مرا زِ شاخه بِزَد پُشتِ  پا  بر منِ  فُتاده  […]

عشقی زدوست بردل و برجانم آرزوست روحی به جانِ بی سر وسامانم آرزوست بر سازِ دل  نوازِ  پُر از شادی  و سُرور چنگی  برایِ  روحِ  پریشانم  آرزوست از زندگان و سیرتِ شیطان چه گویَمَت؟ وآن مردگان و چهرۀ بی جانَم […]

غم ها همه بُگریزد  کاین جانِ جهان آمد وز غیبت آن مَه رو  این دل به فغان آمد شهزاد سخنگویَم خوش خوانۀ خوشخویَم گُل  واژۀ  گُل رویَم  آن غُنچه  دهان آمد زیباییِ  اندامَش  وآن  رویِ  دلآرامَش خوش مَنظرِ رعنا و، […]

آن دخترِ آبی، سَحَرَم، گاهِ سَحَر رفت با  دیدۀ  تَر  آمد  و  با  دیدۀ  تَر  رفت جان و  دلِ  او  رَنجه  زِ بیدادِ  زمان بود چَشم اَش به جهان بست و به آهنگِ سفر رفت   10/Sep/19 Sartrouville

کاری به دلم ندارم ای دوست کاین آتشِ جان،  بهانۀ  اوست صوتی که زده  شَرَر به جانم از  نغمۀ  عاشقانۀ  اوست هر جا که صدایِ  نغمه  پیچد زیباییِ  هر  ترانۀ  اوست آن  برقِ  ستارۀ   شبانگه رؤیایِ خوشِ  شبانۀ اوست چَشمی […]

رفتیّ و مرا حسرتِ  دیدارِ دگر بود دیدارِ تو  و  بوسۀ  خونبار دگر بود گفتم که طبیبِ  دلِ غمبارۀ  من باش شاید  که حریفم  دلِ  بیمارِ دگر بود دستت بگرفتم که طبیبی به دلم لیک آن لحظه که در کارِ […]

افسون شده  و عاشق و رسوای  زمانم مهرَت به دل اُفتاده، دل  اُفتاده  به جانم رفتم که  زِ خاطر  بِبَرَد این  دلِ  خون  بار لیکن  رُخِ  جانانه  ندیدن  نتوانم هَر رَه که به سویی بِرَوَد صَرفِ محالی جُز  کویِ  تواَم  […]

چندی است که می خواهم بنویسم در باب شعر و شاعری، امّا کو مجالی؟ اکنون نیز، حکایتی از شاعره و همکاری عزیز خواندم که انگیزه ای شد بر این نوشتار بسیار مختصر، که مفصّل آن چندین صفحه می تواند باشد […]

تعبیر تواَم  گر  که  مرا  خواب  ببینی سیمایِ   مرا  در  رُخِ  مهتاب  ببینی خوش چهره نُمودی زِ پریشانیِ مویَت بنگر دلِ  این  عاشقِ  بی تاب  ببینی افتاده  بُدَم  خسته به  دریایِ  نگاه اَت باز آ  که  مرا  غرقۀ  گرداب  ببینی […]

چه خوش آمدی به خوابم که چو تشنه در سرابَم بِگُشایم اَت  دهانَم   بِدَهی   سَبویِ   آب اَم ز سپیده  تا  به  شامَم  شده  آرزویِ  خامَم که چو دیده هَم گذارَم گُذَری دمی به خوابَم به شب اَم سَحَر نیابی  چو […]

از  رفتنِ  تو   زار  و  پریشان  شُدَم  اِی  دوست سرگشته  و  آواره  و  حیران  شُدَم  اِی دوست گفتم   که  چو   شمعی   منِ   پروانه  بسوزان حالی که تو خاموش، هراسان شدم اِی دوست   30/06/2019 Sartrouville

باز در آینه اعجاز اُفتاد نِگَهَم در نِگَهَم  باز اُفتاد اَخم بر چهره شِکُفت دیدۀ بی رَمَق اَم گُذَرِ لحظه بگفت. همۀ هستی را در عمق نگاهم کاوید پلک هایم لرزید اَشکِ اَندوهی  بر گونه چکید که چرا آینه پُر […]

اسیرم  می کند  هر دم  چُنان  چشمان  شهلایَت که خواهم بوسه باران اش کنم چَشم و سرا پایَت شرابی کهنه می خواهم  که مستم  آنچُنان  سازد که  آیاتِ  خدا  دانم  بهشتی  صوت  و آوایَت کرامت  کن  کناری  نِه  حریرِ  گیسوانَت  […]

حافظ  چگونه گویی مشکل نمی توانی!؟ از دوستانِ  جانی  چونان  توان  بریدن؟ صد رقعه پاره کردم  صد استخاره کردم فُرقَت  زِ جانِ جانان  گویی زِ جان بریدن ( پاسخِ مصراعی از حافظ: از دوستانِ جانی مشکل توان بریدن)   20/May/19 […]

این دلِ  دیوانه  را، دلبرِ جانان  خوش  است فصلِ بهاران شده، بوسه  فراوان خوش است هَر دَم  از این  باغِ  تو، عطرِ  گُل  و  نسترن نرگسِ مستانه  را،  بادِ  بهاران خوش است پنجه به موی اش  زنی ، گاهِ  قَدَم […]

آن  دلبرِ  دُردانۀ  یکدانه  بَرَم  نیست سیمین بَرِ مستانۀ  شهد و شِکَرَم نیست خواهم که نَفَس تازه کند این دلِ خسته با هیچ کسی غیرِ تو میلِ سَفَرَم  نیست حیرانِ  نظر بازیِ  عُشّاقِ  زمان ام حقّا  که  بجز دلبَرَکم  در  […]

یادِ روزی که دلم عاشق و مهمانِ تو بود میزبانِ  نگهم   چهرۀ   خندان   تو   بود با دل هر لحظه ز مهرِ تو سخن می گفتم جِلوِه گاهِ  سُخَنَم  باغ  و گلستان  تو  بود هر دَمی  بادِ  صبا رقص کُنان می […]

آرزویم  همه  آن  بوده  که  یارم  باشی قَدِّ  آغوشِ  من  و  طُرفه  نگارم  باشی در  شبانِ  تُهی  از  نور  و  غمِ  تنهایی چلچراغی  و مَهی  در شبِ  تارم  باشی در خروج از نَفَسِ  سردِ  زمستانیِ  من چون شکوفه خبر از […]

نقشِ  قَلَم  را  نِگَر، جانِ  جهان می کشم رویِ پری چهره و چشم ودهان می کشم دیدۀ او همچو  مُل، رنگِ  رُخ اش را  چوگُل صبغۀ  بال  و  پَرِ،  شاپرکان  می کشم آن  چَم  و  اندامِ  او، رویِ  دلآرام   او […]

از هجرِ  تو  ای  آفتِ  جانم  ننوشتم از  خستگیِ  روح  و  روانم  ننوشتم مُردَم  زِ غمِ  دوری ات  ای دلبرِ  زیبا ازاشک وغمت بی توچه سانم ننوشتم صد نکته  نوشتم  زِ تمنایِ  وصال ات آن  نکته که رسوایِ  جهانم  ننوشتم […]

خانه ویران شده و باغ و گلستان خالی است دیده  از منظرۀ  بلبل  و  بُستان  خالی است نیست در شهرِ من از خُسروِ  خوبان خبری جایِ سهرابِ یَل و  رستمِ دستان خالی است   25/Mar/19 Sartrouville

از من  بِگُسَستی  و زِ  مِهرَت  نَگُسَستم خود  را  بِشِکَستَم   دلِ  دیگر  نَشِکستم هر  چند  مرا  رانده ای  اِی  یارِ  ستمگر شادم  به  کسی  این  دلِ  دیوانه  نبستم یادی  زِ  منِ  عاشق  و   آواره  نکردی گفتم  سخن از هِجرِ تو […]

فصلِ گُل و  رقص آمد و  ابر آمد  و  بارانِ بهار  است بارانِ  بهار و  لبِ  یار  و  هوسِ  بوس  و  کنار است چون فصلِ بهار است هر گوشۀ صحرا  نگری  شاخه گُل  و  شاپره  بینی فصلِ چمن  و پیرهن  […]

حَبسِ   در   روزگارِمان   نَفَس  است شکلِ سنگینِ  واژه ها  قَفَس  است مُردَم  از زردی  و  هُبوطِ   خزان نازنینا   بهارِمان   هوس   است   20/Mar/19 Sartrouville

من ساده ترین عاشق و شیدایِ تو هستم مهرَت به دل افکندم و پیمان به تو بستم لَختی  نِگَهی  بَر منِ  عاشق  نَفِکندی از خانه بِراندی سَرِ کوی اَت  بِنِشَستَم گر تیرِ  جفایی  بِزَدی  بر دلِ  بیمار هرگز نگرفتم  سِپَرِ […]

از سلسله مویَت چه بگویم؟ که خدایی با   این  رخِ  زیبا  چه  کنم؟ رَمزِ  بقایی هرگز  نروم   نزدِ  طبیبان  دگر،  چون بیماریِ  این  خسته  دلم  را  تو  شفایی ازآن لبِ لعلَت چه بگویم؟که خزف نیست سیمین  بری  و  دشمنِ   بازارِ […]

بِشکُفتۀ  سودایِ  منی  همچو  بهاری در آن نگه و چَشمِ تب آلوده چه داری؟ رفتم  که  گریزم   زِ  تمنّایِ  وصال اَت امّا به چه سوئی؟ که تو شاهینِ شکاری گفتی که صبوریِّ  مرا  پیشۀ جان کُن گفتم  خبر  از  این  […]

سالِ  دگری  با  غمِ  جانانه  سِپَر  شد سالی به هزاران غمِ هجرانِ تو سَر شد رفتم  زِ  غَمَت  بَر  دَرِ  میخانه  نشینم لیکن عَسَس و عابد و داروغه  خبر شد گفتم که  نَخُسبَم  که مَهِ  رویِ  تو بینم ازبخت بَدَم […]

سالِ دگری گذشته با این  غمِ دل سالی به  وفورِ مویه  و  ماتمِ  دل مهرِ تو  چُنان  فُتاده بر سینۀ  من دل حلقۀ عاشقی  و تو خاتمِ  دل   17/Feb/19 Sartrouville

بنگر دمی  بر این  دلِ  محنت  کشیده ام من  از  دیارِ  غُربتِ  و  هجران  رسیده ام لَختی نظر نِما به چهرۀ در خود  تکیده ای آنگه ببین که بی تو چه زهری چشیده ام دل بسته ام به مویِ چُنان […]

با چَشمِ سیَه  شَرَر به جانم زده ای تیری  به  میانِ  استخوانم   زده ای شُد وِردِ  زبانِ  خلق  و مجنونِ  توام آتش  به دل و هر دو جهانم  زده ای   23/Feb/19 Sartrouville

چشمی به دَرِ خانه و چشمی به صفایَت ای صاحبِ عاشقکده  رحمی به  گدایَت رحمانِ دلِ  عاشق  و دیوانه  تویی،  تو ای من  به  فدایِ  دل  و قربانِ  جفایَت هرگز نَنُمودی به من اَت گوشۀ  چشمی راضی  شده ام  بشنوم […]

دستم  به  سَرِ  خِرمَنِ  گیسویِ  تو باشد وین  بادِ  صبا  را  خبر  از  بویِ  تو  باشد چشمم به  شبِ  تیره  نَخُسبیده  که  شاید کان ماهِ درخشانِ مَن اش  رویِ تو باشد من سینه  سپر کردۀ  جانانه  از آن  رو تیری […]

سَر تا به  پایَم  اشک  هِزاران  کبوتری کاینجا  به  انتظارِ  هَزاران  نشسته اند اشکِ ستاره می چکد از آسِمان  سرخ بالِ  هِزار  بلبلِ   آزاده   بسته اند آنان که  رفته اند  و  به  تُربت بخفته اند از سرنوشتِ شُومِ خود اینگونه […]

زندگی هامان سرشار است از عشق هایی که نَوَرزیده ایم از حرف ها از دوستت دارم ها از ناگفته هایی که در دل می ماند خاک می خورد و با ما بر زبان نیاورده همراه با غرورمان به گور می […]

دنیایِ  مَنی  ای جان،  زیبایِ  مَنی  ای جان لب را به سخن واکن، شیرین سخنی ای جان شاید که خبر داری، شهد و شکر ارزان  شد کاین شهد و شکر آمد،  شکَّر دَهَنی ای  جان میراثِ  بهارانی،  پیوسته  و  حَیّانی […]

گر  مَرا عاشقی  نشانه  نبود هیچ اَم  اندوهی  و بهانه نبود آمدم شاخه ای  زِ گُل چین اَم اثری  از گُل  و  ترانه  نبود گفته  بودی غمِ  زمانه خورَم در کلام اَت  غمِ  زمانه  نبود گفتم اَت  سُرخیِ  کرانه  ببین […]

باید به  نامِ عشق، سلامی دوباره  کرد وین آسمانِ  زنده دلان  پُر ستاره  کرد گر موجباتِ عشقِ  بُتان  دوزخی  بُوَد باید گناهِ  دوزخیان شُست  و چاره کرد همراهِ  دلبری  که  بلا و فسونگر است هرگز نَشایدم  که به عشق استخاره […]

گاه بی خوابم  و گَه زمزمه  بر لب دارم روزگارانِ من این  است، کمی تب دارم دیده اَت می فِکَنَد لرزه بر اندام و تن اَم سِتَمی  می کشم  و  رنجِ   مُرَکَّب  دارم

دلی  به  خاطرم  آمد  که  مُبتلایِ  تو بود که هرچه بر سَرَش آمد غم و بلایِ تو بود سکوتِ  هَمچو فغان  و لبانِ  بسته  خَمُش سرود و نغمۀ  زیبا، دَم  و صَلای  تو بود ندا رسیده  زِ اَقصی  که  بی  […]

دلی خواهم  مرا  دَمساز باشد که هَر دَم عاشقِ  پرواز باشد و گر افسرده  گردم  ناشکیبا برای اَم  نغمه  و  آواز  باشد دَمی از آن دهانِ شکَّر افشان گَهی از آن دو چشمِ ناز باشد دو چشمان اَش سیاهیٍ شبانگه […]

از دیده بُرون شو! که تورا دیده ببندم هر چند به ما  گفته  بُد  آن دلبرِ زیبا از این دلِ  شوریده نداند، که نهان بُد چَشمی  بدهم  در  رَهِ  آن  ماهِ  فریبا 06/Jan/2019 Sartrouville

صدایِ پایِ سکوت می آید از در و دیوار و من خسته تر از همیشه از این دلِ غمین و از این تَنِ بی عار 16/Jan/2019 Sartrouville

طفلک دلم  که حسرتِ دلدار می کشد هر  منَّتی  که  در طلبِ  یار می کشد روزی به جایِگاه بُتان می نشاندن اَش بِنگر کنون  که  نازِ خریدار می کشد بنشسته بُد به  گوشۀ  بازارِ عاشقان بس  انتظارِ  رونقِ  بازار می […]

تا کجا پَرسه زنم؟ همدم و همراهی نیست چه کنم؟ بی تو مرا وسوسۀ راهی نیست سر به دامان چو بَرَم؟ صَدر و سَرَم  بر چه نِهَم؟ از بَرِ سَجدۀ من  درگه و درگاهی نیست تو بیایی  به  بَرَم  هستی […]

دلی  به  خاطرم  آمد  که  مبتلایِ  تو بود که هرچه بر سَرَش آمد غم و بلایِ تو بود سکوتِ  هَمچو فغان  و لبانِ بسته خَمُش سرود و نغمۀ زیبا، دَم و صَلای  تو بود

گُفتَمَت  خنده  کنان  بَر لبِ  دریا  برویم یا که چون تشنه لبان در دلِ صحرا برویم دیده در دیده و افسون شده در بَحرِ سکوت پنجه در پنجۀ  هم  واله  و شیدا  برویم تو کنارِ دلِ من باش و مگوی […]

بَر هزاران  کتیبه  بِنوِشتَم آنچه بَر عاشقان مُقَدَّر بود وآنچه دردل بِماند و نامه نشُد بَرگ هایِ  سپیدِ  دفتر بود   هرگز آن یاد، از بَرَم نَگُریخت گفتنی ها  که  بَر زبان  آمد آنچه درلا به لایِ سینه بِماند خاطری […]

دست وقلم خسته کن ازجان بگو چَه چَه و آوایِ هَزاران بگو در دلِ  یخ  بستگی ومُردِگی از نَفَسِ سبزِ  بهاران  بگو ناله مکن ازغم و پژمردگی زمزمه هایِ  نَمِ  باران بگو سرکَش ازاین اَشرَبه  پیمانه ای از دل و […]

یادِ تو در من نگر، فصلِ خزانم چه کرد با وزش هر نسیم  عاشق و دیوانه  کرد برگ درختان که با، بادِ خزان شد هوا صبر و قرارم بِشُد،  هَمدَمِ  پیمانه کرد باز دلم خسته  شد، باز نِگَه  خیره  شد […]

گفتم  که  بیاویزم،  یک آینه در خانه در  آینه اَش  بینم، آن  دلبرِ   دُردانه هر دم رُخِ او بینم، شادانه شوم رقصان چوُنان  که  بگویَندَم، این عاشقِ  دیوانه در حسرتِ آن بادم، کزصبحِ سحرخیزان گرداند و بنماید،  گیسویِ  وِ  را […]

خواستم به راه و رسمِ هزاران ساله و هر ساله، جشن بگیرم یلدا را، امّا چه کنم؟ که روزگارِ مردمانم چو تاریکیِ یلداست و کورسوی هیچ نور و سپیده ای نیز بر چشمانِ بی نورشان نمی تابد. خواستم به راه […]

زِ عشقِ  گُلرُخی  جانان غمی  افتاده  بَر جانم که غیراز بَرزَن و کوی اش رَهی دیگر نمی دانم ملامت می کنندم هان! که دل از یارِ خود بِستان بدونِ دل توان  بودن، ولی  بی  جان  نمی مانم پس از دیری […]

مَنِ دل مُرده ببین با دِگَران می خَندَم که غَم اَم مُستَتِر و مویه کُنان می خَندَم چاره ای مانده مَرا زیرِ چُنین بارِ غَمی؟ غَرقِ اَندوهَم و زین بارِ گِران می خَندَم مَنِ دلداده همان بِه، شَبِ تارَم باشد […]

همه هستی  پُر از مستی، منِ  دلداده غمگینم میانِ این  همه  رنگم، سیاه  و تیره  می بینم سبکباری  بُدَم شادان، میانِ دشت و گُلزاران کنون افسرده ای تنها،  زِ جورِ  یارِ  سنگینم چو پیکانی که برخیزد از آن چشمِ کمان […]

ستم ها را شِمُردیم و شِمُردیم ولی از بارِ غم هرگز نَمُردیم عیان شد برهمه، ظلمِ ستمکار بیان کردیم و راهِ خود سپردیم

دستی به هوا بَهرِ دُعایِ دلِ ما  کُن دستی به وفا بر سَرِ تنهاییِ من کَش یا دل به دلم نِه که بیاسایم از آن رو یا آنکه بسوزان دلِ من بر سرِ آتش

شبی به خَلوَتِ من آ، مکن عیان که نهانی به بوسه ای به کناری که زندگی بچشانی زِ  دیگران  بِگُسَستم  زبانِ  شِکوِه  ببستم نخوانده های دلم را  نه دیگران  نه تودانی نَهُفته ام  غمِ  دل  را  به  کُنجَ  دِنجِ  زبانم […]

بَرَم دو یَد  بَرِ سینه  بر آستانِ تو باشم پرنده همچو کبوتر در آسمانِ  تو باشم گُمان مَبَر که  چو رفتی رَوَم به سویِ دیاری بِبایدم  به  صفی  از  سپردگان  تو باشم مرا به  چله  بگیری، چُنان رها بِنِمایی که  […]

چُنان که زخمه نوازم، به دل  ترانه نشد ترانه ای  بَرِ  آن  اَبرویِ  کمانه  نشد برای خالِ لبانَش، دو چشمِ فتنه گَرَش زمانه ام به سرآمد در این میانه، نشد بگفتم اَش زِ در  آی و  کنارِ من  بِنِشین چُنان […]

عُمری به  زیرِ آبیِ این آسِمان  گذشت عُمری به  راهِ  نالۀ  بیچارگان  گذشت هرگز  نکرده ام   گله  و  شِکوِه  از زمان طی شد بسی زمانۀ من  وَه چه سان گذشت جان داده ام  به  گوشۀ زندانِ روزگار جانی ازاین شکسته […]

بَرآن شدم که بخوانم فقط برایِ دلم به گوشِ وی بِرَسانم ترانه هایِ دلم بزن به زخمه دلَم را بخوانَد از بَرِ تو زِ تارِ تارِ وجودی ، که هم نوایِ  دلم وگر دلم بخروشد به پایِ عشق وجنون به […]

دردِ هجران را  زِعشق آموختم در  تنورِ  داغِ  هجران  سوختم گر چه  بشکسته  دلِ دیوانه  را چشمِ اُمّیدی   به   پیمان  دوختم

قاصد! به  کویِ وی گذر و حالِ من بگو از  لحظه هایِ  خلوَتِ   دنیایِ  من  بگو با او بگو زِ فُرقَت و هجران و درد وغم از  بویِ  یوسف  و  سَمَرِ  پیرهن   بگو

نشین به گوشۀ  دنجی، هلا!  ترانه  بخوان بزن به چنگ و  نغمه هایِ  عاشقانه بخوان بزن! که عاشقی همه جوشد زِ زخمۀ  تاراَت بخوان!  برایِ  حالِ  دلم   از  فسانه  بخوان P-Bagheri Sartrouville

سرود و هلهله رفت و زمانِ  ناله شده  ست که  خونِ  مردمانِ  وطن در پیاله  شده ست کنون  که   تختِ   افاضل   نصیبِ   اَرذَل   گشت بنگر چه سان که “داد” چه خونین حواله شده ست

آن لحظه هایِ شور و جوانی شکست و رفت آهی ز دل  بر آمد  و در خون نشست  و رفت گفتم  که  شادمانه  زی اَم   این دو  روزِ عمر لیکن چه  غمگنانه  که  راه اَم  ببست و  رفت P-Bagheri Sartrouville

شِکوِه کنم خسته دل، وایِ من و وایِ دل شُد همه عالَم  خبر، واله  و شیدایِ  دل بسته  زبان  بوده ام، تا  که  بگردد نهان از نگهم شد عیان، عاشق و رسوای دل دیدۀ من در پِی اَش، آن قد […]

با  این همه  آشفتگی ام خواب  ندارم وین  زخم زبان  را چه  کنم؟ تاب ندارم گویند که  دیوانه و مجنون شده  پیمان زاین ابرِ سیَه صِبغِه  که  مهتاب  ندارم   P-Bagheri Sartrouville

آنچه از دیده  رَسَد، باران است اشکِ  از  دیده، غمِ یاران است شکوه ای از تو  و دوری  نکنم زآنکه مشکل دلِ بی سامان است دلِ حسرت کشِ بی حوصله ام چون گدایی به دَرَت مهمان است گفته  بودم   بِنِویسم  […]

دارم حکایتی زِ ستم در زمانه ام ظلمی برفت و شاهدِ بر اَهلِ خانه ام بِنگر چگونه چُنین خاکِ پاک رنگین شد وین مُدَّعیِّ خدایی چگونه  ننگین  شد   P-Bagheri Sartrouville

به شب سواران بگو سپیده در راه است بگو  جفایِ   زمانه  گاه  و  بیگاه   است به هوش بوده که مَقهورِ جاهِلان نشوی که روشنی زِ  دلِ  عاشقانِ  آگاه  است   P-Bagheri Sartrouville

به چَشم هم زدنی چون زمانه می گذرد ببین  چگونه   دَوان  زآشیانه  می گذرد چُنان دلم  زِ  فِراقَت  شد از بهار  تُهی تمامِ  فصلِ  دلم  بی ترانه  می گذرد نشسته ام  بَرِ بَحر  و  بر این افق نِگَرَم مگر  که  […]

چه عدالتی در اینجا که سیاه است و سپیده که یکی رسد  به افلاک و یکی  کمر خمیده نِگَه اَم به  بازوانی  که  بریده  است  و خونین و  زِ  جورِ  روزِگاران، همه  چهره اش  تکیده شب و روزِ مُستمندان به […]

سالِ نو همراهِ جان باش نغمه و آوازه خوان باش وَز  برایِ  هَمرَهانَت مَرهَمِ روح و روان باش دشمنانت  را رها  کن در کنارِ دوستان  باش دوستی با این و آن  کُن همزبانِ  مردمان  باش آنچه را بگذشته، بگذر نغمه […]

زِ آسمان  چو  بِبارد به  برگ  و  بارِ دلم چه  عاشقانه  بشوید  غم  و غُبارِ  دلم ملامت اَم مکن اِی گُل زِ دردِ عشق و جفا تو  اهلِ  مصلحتیّ  و من  از  تَبارِ دلم Sartrouville 05/Mars/2018

گفتم که همسفر خاطره ام شو!  سفر نکرد بِنشسته  بُد  به  کُنجِ عافیتیّ  و خطر  نکرد بانگی به وی زدم ازهنجرۀ بی صدایِ خویش صد  ناله ام  زِ  دل  شنید، وَ  لیکن  اثر  نکرد اشکی زِ چَشمِ و دلِ (گَرم […]

صَنَما  چه  بیقراری؟  که   قرارِ  عاشقانی بِنِشین دمی کنارم  که  تو شاهِ  داستانی که بگویمت چه ها شد سَرِ این غبارِ راهت و چگونه دل بِبُردی، تو نه سارقی،که جانی زِ ستارگان چه  گویم؟ که  تو  نورِ  آفتابی بَرِ تو […]

چلچراغ   اَنوَرِ  خانه   مادر  بود گوهر  و  دُرّ و دُردانه  مادر  بود زیور و  اُستوانِ   خانه  که  بود؟ بی بقین ناب و یکدانه مادر بود آنکه  میگشته  دورِ  شمعِ  وجود سوته پَر همچو  پروانه  مادر بود عطرِ  خوشبویِ  گُلسِتانِ  جهان […]

دل  را   فدایِ  عشقِ  تباهی   نمی کنم دیگر  نِگَه  به  رویِ  چو ماهی  نمی کنم گفتن چگونه  این همه اشعارِ عاشقی؟ گُل  را  هَدَر به  چَشمِ سیاهی نمی کنم عُمری که جُمله رفته  به بیراهه و خطا باقی  تَلَف به  […]

دلم  به  کویِ  تو  آمد  شکارِ  تو شد زِ من  رَمید  و  اهل و سازِگارِ  تو شد چُنان به بویِ تو  خو  کرده  بوده  دلَم که از فِراقِ  تو  بَس بی  قرارِ  تو شد چو  آهوانِ   رَمیده  زِ  دشت  و  […]