دل  را  نِگَه ‌ نِموده  که  ديوانۀ  شما

سوزانده  بوده  بال ، چو پروانۀ شما

نا مهرَباني  و سِتَم اَش بَس بُوَد  کنون

هر روز و هر شَبَ اَش به درِ خانۀ شما

گاهي نگهي کن به رُخِ زرد و چَشمِ خون

اين عاشقي  که بي‌ سَر و سامانۀ شما

دل را گشوده  بر قدم و خاکِ پايِ تان

آنجا  قدم  نِهاده که  کاشانۀ شما

هر غنچۀ ضَمیرِ دلَم گَر شِکُفته شد

همچون  شقايقي، بَرِ گلخانۀ شما

دل را زِعاشقی که پُراَز باده کرده‌اي

حيران و مستِ  بر درِ  ميخانۀ شما

مستی چُنان عربده جويی قدح به دست

از دَر  برانده ای  وِی  و، مستانۀ شما

پُر کرده‌اي  زِ خون، دلِ پيمانه و کنون

اُفتاده  لانه‌اي  شده  ويرانۀ  شما

Sartrouville

12/Dec/2016