شِکوِه کنم خسته دل، وایِ من و وایِ دل

شُد همه عالَم  خبر، واله  و شیدایِ  دل

بسته  زبان  بوده ام، تا  که  بگردد نهان

از نگهم شد عیان، عاشق و رسوای دل

دیدۀ من در پِی اَش، آن قد و بالایِ  وی

جملۀ  عالم   شده ، مَحوِ  تماشایِ دل

از بَرَکاتش  ببین، کز صفت اش  این چنین

وَه که چه زیبا شده، سیرت و سیمایِ دل

سازِ دلم  نغمه  زد، تا  بِزَدم  زخمه  را

تا که به گوشش رسد،این همه آوایِ دل

عاشقِ زاری شدم، در به درِ کویِ او

زاین همۀ  ماجرا، زار و  تمنایِ  دل

زآنکه  شدم  والۀ،  چَشمِ  تماشایی اش

بایَدَم هر دم  زدن، بوسه  سراپایِ  دل

جامِ  شرابم  بده،زآنکه به سوی اَش دوان

رقص کنان آمدم، هِی هِی  و هیهایِ دل

شُهره  وَقاری  بُدَم، در دلِ  هر بَرزَنی

عربده جویی شدم، بی سَرو بی پایِ دل

P-Bagheri

Sartrouville