گفتی  که  بَرَت  آیم  و دانم  که  نیائی

وآن   چهرۀ   زیبا   نَنُمایی  به   جفائی

گفتم که شبی در بَرِ عاشق  بنشینی

با  نازِ  نگاهیّ  و  شرابیّ  و   صفایی

لیک از نِگهِ مَست و از آن  چَشمِ سخنگو

اثبات و یقین شد که تو بی مهر  و  وفایی

همصحبتِ  آن  رویِ دل  آرا  به که  مانَد؟

وآن سهمِ که باشد که نشینی به قفائی؟

پیمان زِ چِه رو بسته ای  ای یارِ ستمگر؟

زآن  رو  که  چُنین، وعده گذاریّ  و نپائی

Sartrouville

28/Fev/2017