دلی خواهم  مرا  دَمساز باشد

که هَر دَم عاشقِ  پرواز باشد

و گر افسرده  گردم  ناشکیبا

برای اَم  نغمه  و  آواز  باشد

دَمی از آن دهانِ شکَّر افشان

گَهی از آن دو چشمِ ناز باشد

دو چشمان اَش سیاهیٍ شبانگه

نگاه و غَمزه اَش اعجاز باشد

فنا سازد  کمانِ  ابروان اَش

و لیکن  دلبری  طنّاز  باشد

و آن اَبرویِ  قوسِ جفت و زیبا

کمان اَش زخمه هایِ ساز باشد

نباشد عَنبَرین  زُلف اَش گره را

بِهِل تا  گیسوانِ اَش   باز  باشد

نمی گویم چه ها خواهم زِ دلبر

شبانگه تا به صبح اَم راز باشد

مَکُن پیمان سخن اَطوَل که بهتر

سخن  کوتاه  و  بِه  ایجاز باشد

09/Jan/19

Sartrouville