دلی خواهم مرا دَمساز باشد
که هَر دَم عاشقِ پرواز باشد
و گر افسرده گردم ناشکیبا
برای اَم نغمه و آواز باشد
دَمی از آن دهانِ شکَّر افشان
گَهی از آن دو چشمِ ناز باشد
دو چشمان اَش سیاهیٍ شبانگه
نگاه و غَمزه اَش اعجاز باشد
فنا سازد کمانِ ابروان اَش
و لیکن دلبری طنّاز باشد
و آن اَبرویِ قوسِ جفت و زیبا
کمان اَش زخمه هایِ ساز باشد
نباشد عَنبَرین زُلف اَش گره را
بِهِل تا گیسوانِ اَش باز باشد
نمی گویم چه ها خواهم زِ دلبر
شبانگه تا به صبح اَم راز باشد
مَکُن پیمان سخن اَطوَل که بهتر
سخن کوتاه و بِه ایجاز باشد
09/Jan/19
Sartrouville