غم فراقِ وی و عاشقانه می گِریَم
گله از روزِگار و زین بهانه می گِریَم
روزم به سَر کُنَم همه با یادِ رویِ او
در کُنجِ خانه، خَلوَتِ شبانه می گِریَم
پُرسان گذر کرده ام از وادی و دیار
اکنون بَرِ دریایِ بی کرانه می گِریَم
حیرانِ آن دلَم که چو سنگِ بادیه بُد
افتاده ام به پای و عاجزانه می گِریَم
با قامتی که زِ بیدادِ دَهر، کمان
کنون زِ جور و جفایِ زمانه می گِریَم
پیمان بِبَسته ام به تو و دل بداده ام
مستم زِ باده و با هَر ترانه می گِریَم
Sartrouville
02/Nov/2016