غم  فراقِ  وی  و  عاشقانه  می گِریَم

گله از روزِگار و زین  بهانه می گِریَم

روزم به سَر کُنَم  همه  با یادِ رویِ او

در کُنجِ  خانه،  خَلوَتِ  شبانه می گِریَم

پُرسان  گذر کرده ام  از  وادی  و دیار

اکنون  بَرِ  دریایِ  بی کرانه  می گِریَم

حیرانِ آن دلَم  که چو  سنگِ  بادیه  بُد

افتاده ام  به  پای و عاجزانه  می گِریَم

با   قامتی  که   زِ  بیدادِ   دَهر،  کمان

کنون زِ جور و جفایِ  زمانه می گِریَم

پیمان  بِبَسته ام  به  تو  و  دل  بداده ام

مستم  زِ  باده  و با هَر  ترانه می گِریَم

Sartrouville

02/Nov/2016