دیوانه ام  حکایتِ عشقم  فسانه  شد

غمگین ترین فسانۀ  دور  و  زمانه  شد

همچون حکایتی که چو  فرهادِ کوه کَن

نقشی زِ دل به کوه  زد و جاوِدانه  شد

گفتم  شکایتی کنم از  سوزِ دل، کنون

آن  اَبروانِ  پُر  گره اش  را  بهانه  شد

خواندم  ترانه ای  ز دلِ  بی قرارِ  خود

گل واژه ای که از سخنِ عاشقانه شد

دل را به کف گرفته بُدَم تا به وِی دهم

امّا  برایِ  تیرِ  جَفای اَش  نشانه  شد

Sartrouville

30/Dec/2016