در انتخابات 88 ، زمانی که موسوی کاندیدای ریاست جمهوری شد، نسل جوان زیر 40 سال شناخت کافی و درستی از وی نداشت، 20 سال بود که درحاشیه نشسته بود و فعالیت سیاسی چندانی نداشت . حمایت خاتمی سبب شکل گیری موج سبز و محبوبیت موسوی بین جوانان و همچنین همه رده های سنی شد. موسوی، و پس از او کروبی، نیز پس از انتخابات ، نشان داد که لیاقت این اعتماد را دارد و ایستادگی کرد تا حدی که چند سال حبس را برای احترام به رای سرقت شده مردم به جان خرید. هرچند هاشمی نیز پشت صحنه انتخابات نقشی بسیار تعیین کننده داشت..

این بار نیز، پس از یک دوره ناموفق و ویران کننده اقتصاد و سیاست داخلی و خارجی، کشور ( و همچنین رهبر ) نیازمند کسی بود که با پشتوانه ملی و مردمی، بتواند تنش های موجود در روابط خارجی ایران را از میان بردارد و وضع نابه سامان اقتصادی را سروسامان بخشد.

خاتمی که از ابتدا نیز مورد تهاجم جناح تند رو قرار گرفت و مشخص شد که اگر بیاید صلاحیتش تائید نخواهد شد و اگر بشود نیز تنش در روابط بین جناح ها بیشتر خواهد شد و کارشکنی ها بسیار بیشتر از دوره 8 ساله اصلاحات. هاشمی نیز، بواسطه سوابق انقلابی و سطح سیاسی، بیش از حد توان تحمل رهبری بود. او تنها کسی بود که میتوانست بطور مستقیم نقش تعیین کننده در سیاست خارجی، داخلی و اقتصاد کشور را داشته باشد ولذا صلاحیت !!! وی نیز رد شد.

در میان تمام گزینه های موجود ، روحانی تنها کسی بود ، که بواسطه پایگاه و سوابق ارتباطی با جناح راست ، میتوانست و میتواند ، همراهی سیاسیونی را که بخش اعظم اقتصاد و سیاست خارجی کشور تحت کنترل آنان است ، درپیشبرد سیاست هایش جلب کند..

این بار نیز، با توجه به عدم شناخت و درنتیجه، اعتماد کافی جوانان و صاحبان بخش عمده و تعیین کننده رای از وی، نیاز به حمایت مجدد خاتمی و حتی هاشمی بود که چنین اتفاقی نیز افتاد و این بار نیز چنین شد. رای به روحانی، رای به خاتمی بود، رای به هاشمی بود..

امیدوارم  روحانی نیز، همانند موسوی،  قدر این حمایت را بداند و پاسدار رای و مطالبات بر حق مردم باشد. او اکنون تنها کسی است که هم پایگاه مردمی را بواسطه این حمایت ها بدست آورده و هم ریشه درجناح اصول گرا دارد.

روحانی  به واسطه پایگاه اجتماعی که برایش ایجاد شده و همچنین ارتباط مناسب با رهبر و جناح اصول گرا، میتواند تنش موجود در روابط بین مردم و رهبر را بکاهد. کاری که برای آغاز و ادامه دوره راهبری قوه مجریه  و اجرای طرح های کارآمد اقتصادی وسیاسی و بازسازی ویرانه های 8 ساله دوره احمدی نژاد، لازم و ضروری است. بازسازی اقتصاد ویران شده و وجهه بین المللی مخدوش شده کشور کاری است خارج از توان یک گروه خاص.

اولین گام روحانی برای تلطیف چنین رابطه ای ، میتواند تلاش مجدانه برای آزادی کروبی ، موسوی و رهنورد باشد