هنگامی که زیستگاه اَت

سراسرِ جهان پیرامون اَت

مَملوّ از قربانی است

قربانیانی از همه نوع

اقتصاد، سیاست، بی عدالتی، دروغ، فریب، ریا، جهل، ستم، جنایت، خیانت، دزدی، و انواع و اقسام شیوه های ضدّ بشریِ دیگر،

تو امّا،

آدم بمان!

شرافت و آدمیّتِ خویش را به هیچ بهایی مَفُروش

قیمت نداشته باش

که آدمی ماندن اَت هنری است

نه بر آمده از عهدۀ هر انسانی.

در این قربانگاه جهانیِ چند میلیاردی

قربانیِ آدمیّت و شرافتِ خویش باش!

نه جهل و فریبِ دیگران.

بُگذار تَجَسُّمِ فریبِ تو در ذِهنِ آنان باقی مانَد.

اینگونه، زیستی هوشمندانه و آدمی گونه را تجربه خواهی کرد.

و سهل تر

با گام هایی استوار

و سری افراشته از مَنِشَ آدمیّت

زیرِ تیغِ نامرد(مان)ی می روی

و خواهی رفت

که نشانی از شِرافت و صِداقتِ آدمی در آن(ها) نتوان یافت

آدم باش!

آدم زی!

آدم بمیر!

که تو را حاصلِ زندگانی،

همین بس…

Sartrouville

30/May/2017