از  نظرم  رفته  کجا  می روم

طَرقه جدا  کرده، رها  می روم

از دل  و  دلداده جدا  گشته ام

حیرت از این کارِ خدا  گشته ام

خِرمَنِ  جانم  زِ  چِه   افروخته؟

سوته دلم را زِ چِه رو سوخته؟

خسته و  آزرده و  حیران شدم

خسته از این روحِ پریشان شدم

تَرکِ  دل  و  یارِ  جفا پیشه  را

کَنده ام از کُنده رگ و ریشه را

مُنصَرِف از این همه جور و جفا

دیده   نَگَردانده اَمَش  در  قَفا

از پَس اَم  هرگز  نکنم هیچ  یاد

راهیِ راهی شده ام، هرچه باد

غم زِ دلِ خسته جدا کرده ام

یارِ  جفا پیشه  رها  کرده ام

بی گُنَه است این دل بیچاره ام

زاین  سَبَب اَم  کولی  و آواره ام

فارغ  و  آزاده  زِ  هَر خانه ام

روز و شبان  بر درِ میخانه ام

مستِ مِی ام، سویِ دگر میروم

سویِ  پَری  رویِ  دگر میروم

میروم آنجا  که  دلم  میرود

دلبرِ خوش آب و گِلَم میرود

زندگی اَم  دلبرِ جانانِ من

رامگرِ  روحِ  پریشانِ من

خانه  که  منزلگَهِ  جانان  بُوَد

لذّتِ عشق اَش چه فراوان بُوَد

سینه ام  آرامگهِ  دلبری

رامگهِ دلبرِ سیمین بَری

تَرکِ  جفا  کرده، پیِ  سرنوشت

زندگی اَم  بایَد اَم  “از سَر” نوشت

عُسرَتِ  این جان دو سه روزِ بقا

از پیِ  آن عاشقی است و صفا

روزِ خداحافظی  از  زندگی

خنده زَنَم بَر سِتَم و بَندِگی

Sartrouville

27/Fev/2017