خیال از سایه های اَت دور گشته

دل اَم  آزرده   و  رنجور   گشته

درونِ  تیرگی  وین شامِ  هجران

نگاه اَم خسته و  بی نور   گشته

چراغی  بر گرفته  در   شبانگَه

میانِ  تَپّه   و  ماهور   گشته

زِ بَس نوشیده ام خون جایِ باده

میانِ سَرخوشان  مَخمور  گشته

دل اَم زآن پس که شد دور از دو دیده

دَرونِ  سینه ام  مَهجور  گشته

اگر خواهم  که  بُگریزم، از  آن  رو

سَرای اَم  از  بَرای اَم  گور  گشته

از آن رو گشته ام  آواره  کاین  دل

میانِ  مردمِ  “دل کور”   گشته

Sartrouville

22/May/2017