بدین نگاهِ فسونگر و چَشمِ دلبر باز
حدیثِ عاطفه خوانی تو با کنایه و راز
بده تو گوشۀ چشمی نشانِ عاشقِ خویش
جبین و دیده بسایم به پایِ تو به نماز
کرشمه ای کن و از کوی ما گذر بِنِمای
که بشنوی ناله هایِ دلم به سوز و گداز
صبا به سویِ کویِ من آورده عنبرین بویی
زِ تابِ طُرّۀ جَعدَت چُنان به عشوه و ناز
سمر بگویَمَت اِی گُل که چون به سر شده است
زمانِ عُمرِ کوتَهِ من چون نشیب و فراز
و دلبرانه چو پیمان به راهِ عشقِ تباه
تو نَردِ عاشقی اَت را چه عاشقانه بباز
و درد و رنج، فراوان و عُمر، کوتاه است
زمانه با تو نسازد، تو با زمانه بساز
Sartrouville
15/10/2016