بدین نگاهِ  فسونگر  و چَشمِ  دلبر  باز

حدیثِ عاطفه  خوانی تو  با کنایه و راز

بده تو گوشۀ چشمی نشانِ عاشقِ خویش

جبین  و دیده  بسایم به  پایِ  تو به  نماز

کرشمه ای کن و از کوی ما گذر  بِنِمای

که بشنوی ناله هایِ دلم به سوز  و گداز

صبا به سویِ کویِ من آورده عنبرین بویی

زِ تابِ طُرّۀ جَعدَت چُنان به عشوه و ناز

سمر بگویَمَت اِی گُل که چون به سر شده است

زمانِ عُمرِ کوتَهِ من چون نشیب و فراز

و دلبرانه چو  پیمان  به  راهِ  عشقِ  تباه

تو نَردِ  عاشقی اَت  را چه عاشقانه  بباز

و درد و رنج، فراوان و عُمر، کوتاه است

زمانه  با  تو  نسازد، تو  با  زمانه  بساز

Sartrouville

15/10/2016