وطن اَت ایران نیست ؟

نه …

وطن اَم ایران نیست

وطن اَم  را  بِرُبوُد

آنکه از پارس نبود

و به نَحسِ قَدَم اَش

شهرها  ویران  شد

مردمان  آواره

مرگ را هدیۀ جان های اَش داد

همه جا بویِ تَعَفُّن پر شد

و دگر رایحۀ یاس نبود …

وطنم جایی است

آنسوی زمین

وطن اَم جایی که در آن

خردمند و هنرمند

ثروتمند است

و اَفاضل، حاکم

من نمی دانم که چرا

مشتی خاک را

می تَوان گفت : وطن

و چرا

جایی را

که در آن ، عشق ، هنر، علم

لبریز و پُر است

نتوان گفت وطن

من به هر روی، به دنبال دل اَم می گردم

وطن اَم در دلِ من …

شهر من تهران نیست

آنچه از شهر و دیارَم همه بر جا مانده ست

زشتی و مُردگی و ویرانی ست

شهر من جایی ست

آنسویِ همه دریاها

من به شهری

که در آن ، عشق ندارد جایی

نَتوانم زیست

حتّی یک دَم

نام شهری که در آن

دارایی ، دانایی ست

و اَفاضل و هنرمندان اَش

در پی نام و نشان و نان اَند

ناکجا  آباد  است

شهرِ من تهران بود…

وطن اَم ایران بود…

Tehran

2010