همواره کوشیده ام تا بر مبنای شعر حافظ :

کمال و سر محبت ببین نه نقص و گناه

که هر که بی هنر افتد نظر به عیب کند

آنچه خود می اندیشم ارائه دهم و کار قضاوت و قیاس را بر عهده خواننده بگذارم، که این حکم اخلاق است. اما نتوانستم از یک پارادوکس بسیار جالب به سادگی عبور کنم. در اینجا نیز قصد بدگویی نیست، که فقط به موارد متناقض و متضاد با روح آزادی و اندیشه میپردازم.

چندی پیش از سوی دوست بسیار عزیزی به عضویت در گروه “نا آگاهی درد ماست” دعوت شدم. پیش از هر اقدامی بطور طبیعی مانیفست گروه را مطالعه کردم تا وجه تسمیه و علت وجودی این گروه را بدانم.

تصویر این پست، گرچه، اگر با دقت خوانده شود، خود گویای همه نکات است اما به ناچار چند سوآلی که در ذهنم نقش بسته را عنوان میکنم:

اینکه اگر در فکر رسیدن به سطوح بالاتر و والاتر اندیشه هستیم، چطور هر نوع تبلیغی را ممنوع میکنیم؟ هرگونه نوشتاری بر مبنای اندیشه، تبلیغ نوعی تفکر خاص است. ذکر نوشتاری از هگل، سارتر، روسو، مارکس، انگلس و بسیاری از صاحبان اندیشه و حتی نوشتن اندیشه های خودت و اصولا نوشتار، تبلیغی است برای اندیشه ای خاص و متضاد با بخشی از مانیفست این گروه.

نوشته اند، هرگونه نظرات، پیشنهادات “سازنده” !!! مورد استقبال قرار خواهد گرفت، اما محدوده پیشنهادات و نظرات قید نشده. اینکه اصولا چه نوع پیشنهاداتی را سازنده میدانند و کدام را مخرب و تعریف مشخصی از “سازنده” یا “مخرب” بودن پیشنهاد ارائه نشده است.

منظور از جمله لطفا ما را به پست های قشنگ خود نبندید ! چیست؟ آیا نمیشد بطور واضح نوشت چه نوع پست هایی؟ حتما پیش فرض این ها “لدنی” بودن علم خواننده است.

از گذاشتن پست های “بی محتوا” و “تکراری” خود داری کنید. تکراری که مشخص است و منطقی اما بی محتوایی پست چگونه و با چه استانداردهایی مورد سنجش و ارزیابی قرار میگیرد؟ “محتوا” در چه محدوده ای تعریف میشود؟

پست هایی که کمتر از “ده” لایک داشته باشد پاک میشود. یعنی اگر هوادار چندانی نداشته باشی کارت تمام است.

و دست آخر اینکه وقتی همه این محدودیت ها را که متضاد با انتشار آگاهی است میپذیری و پست میگذاری، تا یکی از ادمین ها تائید نکند منتشر نخواهد شد. این یعنی همان فیلتراسیونی که جمهوری اسلامی نیز بکار میبندد و نوع پیشرفته آن که شورای نگهبان است.

خلاصه مطلب:

نوع جدیدی از دیکتاتوری با پوشش و کاغذ کادوی روشنفکری و شعار آگاهی.

بله عزیز دل برادر! ناآگاهی درد شماست که راه را بر ورود اندیشه بسته اید. درد ما نیست.

پیشنهاد میکنم نام گروه را به ” نا آگاهی شعار ماست” تغییر دهید.

با احترام