کوله باری از غم

گریه، زاری، ماتم

و چنین است

که چراغِ دلِ تو خاموش است

و چه راهی سپری کرده ای

تا اَکنون اَت

با نگاهی پُر درد

با دلِ پر خون اَت

و به خود می گویی

کاش می شُد همه رویاها را

گره زد با هستی

کاش می شد

لحظه ها را

زندگی کرد

شور و عشق و مستی

راست گو!

با دلِ خود صادق باش!

تا نَفَس هست

بخوان! عاشق باش!

Sartrouville

03/Fev/2017