کوله باری از غم
گریه، زاری، ماتم
و چنین است
که چراغِ دلِ تو خاموش است
و چه راهی سپری کرده ای
تا اَکنون اَت
با نگاهی پُر درد
با دلِ پر خون اَت
و به خود می گویی
کاش می شُد همه رویاها را
گره زد با هستی
کاش می شد
لحظه ها را
زندگی کرد
شور و عشق و مستی
راست گو!
با دلِ خود صادق باش!
تا نَفَس هست
بخوان! عاشق باش!
Sartrouville
03/Fev/2017